۱۳۸۹ اردیبهشت ۵, یکشنبه

درخت . . .


قلمها را تراشیده و گوش بزنگ نشسته اند تا درخت تشنه خشک شده و بر زمین بیفتد تا برایش نوحه سرایی و مرثیه خوانی کنند. دریغا قلمها را زمین نمیگذارند تا با کاسه ایی آب بسراغش بروند و سیرابش کنند تا همچنان سبز بماند و زندگی کند.

۱ نظر:

بی تا گفت...

ممنون دوست و هم محله ای گرامی